the happy hippie

Ohjee, die hippie is ook al proud and out, hoor ik je gewoon denken nadat je de titel gelezen hebt. Het klopt dat proud ook als begrip wordt gebruikt door mensen die zichzelf steeds beter ontdekt hebben en merken dat ze anders zijn dan de op dit moment grotere hetero gemeenschap en dat ze daar trots ofwel ‘proud’ op mogen zijn. Maar proud, trots, gaat over meer dan alleen weten onder welke gender je jezelf schaart en wat je seksuele interesse is. Trots zijn, dat is zoveel meer. Zo kun je zelf trots zijn, bijvoorbeeld dat je als kind zijnde eindelijk je veters strikt, dat je als tiener je middelbare school diploma haalt, als student afstudeert en als ouder ziet dat jouw kind eindelijk zijn veters strikt. In deze blog gaat het over trots zijn. Wat trots zijn is, dat je het mag zijn, maar dat het vaak ook verdomd moeilijk is…

Volgens van Dale kun je trots vanuit twee punten bekijken: positief en negatief. Positief betekent trots eergevoel, zelfbewustzijn. Je weet wie je bent, wat je kwaliteiten zijn en daar ben je jezelf bewust van, trots op. Vanuit een negatief oogpunt betekent trots volgend van Dale: een te hoge dunk van zichzelf, hoogmoed. En dat is dan ook vaak precies de grens waar veel mensen mee worstelen. Ze willen vaak wel trots op zichzelf zijn, maar willen ook niet protserig overkomen: ‘kijk die vent eens een hoge dunk van zichzelf hebben, alsof hij heel wat voorstelt omdat hij toevallig goed tegen een bal kan trappen.’ En dat terwijl het vaak mensen zijn die negatief over jou oordelen, omdat ze zelf te weinig hebben om trots op te zijn. Dus laten we vooral positief blijven over trots zijn en onszelf ook toestaan om trots op onszelf te zijn.

Trots op jezelf zijn, is echter niet zo vanzelfsprekend als dat we vaak denken. Denk maar eens terug aan die eerste les levensbeschouwing, waarin je over jezelf moest vertellen waar je goed in was. Je zat net in de puberteit, je lichaam veranderde alle kanten op, je had misschien thuis of op de basisschool al wat minder leuke ervaringen opgedaan en je moest ten overstaan van een hele klas waar je veel kinderen niet van kende even vertellen waar jij jezelf goed in vond. Een voorbeeld: ik was altijd al goed in dichten, maar ook in heel diep nadenken over zaken. Ik zat in de tweede klas van de havo en ik had echt een prachtig gedicht geschreven over stierenvechten. Ik was enorm trots. Totdat ik het voorgedragen had en voor nerd uitgemaakt werd. En de rest van het schooljaar ook gepest werd door die kinderen uit mijn klas. Uiteindelijk zijn degenen die mij gepest hebben niet bepaald op een hoog niveau geëindigd. Of ze durfden me niet in de ogen aan te kijken als ze me nog een keer zagen in de tijd na de middelbare school. Het heeft daardoor echter wel lang geduurd voordat ik weer eens gedichten maakte, of diepgaande gesprekken aan ging. Intussen ben ik er langzaam wel weer trots op, maar het heeft zijn tijd geduurd. Ik kan me voorstellen dat jouzelf ook zoiets is overkomen tijdens de middelbare schooltijd. Zie het niet als een wond dat onherstelbare schade heeft opgeleverd, maar een litteken dat de huid wat dikker en dus sterker gemaakt heeft. En waarschijnlijk heeft het je sterker gemaakt in het maken van keuzes in vriendschappen.

Maar lieve lezer, ik weet zeker dat er iets is waar jij trots op bent. Iets wat je met plezier doet. Of een keuze die je gemaakt hebt in je leven, waar je nu nog blij mee bent. Kijk regelmatig eens in de spiegel. En nee, kijk dan niet naar wat er allemaal niet goed gaat. Maar kijk eens goed naar jezelf. Wat gaat er allemaal goed? Ben je vanmorgen bijvoorbeeld net voor de wekker wakker geworden en dus niet door die kneiterharde piep van dat ding? Of heb je jezelf gisteren toch tegen je geliefde uitgesproken over iets dat je zelf echt graag wil, maar moeilijk vond om te vertellen, want opkomen voor jouzelf is zegmaar niet echt jouw ding? Wees er trots op. Je hebt het gedaan. Het is je gelukt. Vier de kleine dingen in het leven, ze maken jouw dag, maar vooral JOU nog mooier dan dat je al bent!